Rain, waterfalls, noodles and a lot more

Rain, waterfalls and noodles

"wow". Mijn eerste reactie toen ik eraan dacht hoe langhet geleden was dat ik een blog had geschreven. Het bleek 3 weken te zijn.. Seriously, wat is er gebeurd dat ik opeens geen tijd meer had voor mijn blogs? Waarschijnlijk beschrijf ik dat een paar paginas verderop. Ik zal proberen elke dag te beschrijven maar ik weet niet of ik dat bij elke dag kan. Lets see. Het stuk dat ik hieronder heb geschreven is van vorige week. Lets go!

Toen ik in het vliegtuig naar tasmanie stapte had ik alleen van de overlandtrack gehoord in de lonely planet, er was een kort stukje aan toegewijd.

Nu stond ik op het punt om eraan te beginnen. Met alleen 1 week voorbereiding ging ik met 2 andere meisjes 6 dagen door regenwoud, gebergte en naaldbos lopen. Op 23 maart om 2 uur was het zover. Er was ons verteld dat de eerste dag het zwaarst was, je moest 11 kilometer lopen en op een gegeven moment klimmen. Toen we startten regende het, alle regenkleding moest maar aan. De eerste 2 uur waren het zwaarst, je klom rotsen op met alleen als hulpmiddel een stalen ketting. De rugzak die ik met me meehad woog 15 kg, er zat een tent, slaapzak, slaapmat, voedsel voor de komende 6 dagen en kookspullen in. Na 3 uur stopte het met regenen en konden we gelukkig alle spullen uittrekken en iets comfortabeler lopen. Om 7 uur s avonds kwamen we bij de hut aan en hadden we precies nog 1 uur daglicht om alles te regelen.

Voordat ik verder ga zal ik vertellen wat je ongeveer eet op een dag, ik kan je nu al vertellen dat het niet veel is want ik ben 4 kg afgevallen in die week. In de ochtend een schaal couscous, een energy bar, 1 kop koffie en een kop soep. Tijdens het lopen 1 of 2 energy bars en als avondeten 1 schaal noodles, 4 stukjes chocola en een kop thee om warm te blijven. Ik had ook nog 2 blikjes tonijn en 250g aan noten bij. En heel veel water drinken, ik denk wel 4-5 liter elke dag.

Dag 2 was klote, kan het niet echt positiever omschrijven dan dat. Het regende zo hard dat de paden in snel stromende rivieren waren veranderd. Die dag zou het maar 8 km zijn maar het was over open landschap, geen bomen te bekennen. Na 4 kilometer gleed ik uit en scheurde mijn waterdichte broek voor zo'n 30 cm kapot. Geweldig. Na 4 uur lopen eindelijk bij de hut aangekomen en met hulp van een ouder echtpaar uit queensland gelukkig mijn broek kunnen repareren. Het mooie aan de hutten is dat ze een gaskachel hebben. Omdat het in de middle of nowhere is, is er geen elektriciteit en moet het gas aangevlogen worden per helikopter.

De volgende dag werd ik wakker gemaakt door het mooiste fenomeen op de wereld op dat moment, de zon! De zon scheen fel en er was geen wolkje te bekennen. Dichtbij de hut was een groot meer en ik wilde weten of je er in kon zwemmen. Het antwoord is ja maar het is ijskoud, 6 graden, want het komt rechtstreeks uit de bergen. En je werkt als een magneet op bloedzuigers.. Deze dag (dag 3) zou de langste zijn, 17 km en ongeveer 8-9 uur lopen. Eén van de meisjes had veel last van haar rugzak omdat hij niet goed afgesteld was dus ik liep die dag met die rugzak. Hij was een stuk lichter dan de mijne maar had geen schouder of heup ondersteuning, helemaal niets. Maar je vergeet al snel wat je op je rug hebt als je het landschap zag. Ik liep letterlijk door heide en overal om me heen waren bergen. na ongeveer 3 uur lopen ging het bergopwaarts en kwamen we in regenwoud terecht. Doordat het de dag daarvoor veel had geregend waren er overal veel diepe plassen. Ik kan nu met recht zeggen dat mijn bergschoenen voor 100% waterdicht zijn. Ik heb 3 minuten lang door een rivier moeten waden en ik had mijn schoenen aan de bovenkant dicht gesnoerd met taywrap. Note: dankje mama voor de taywraps, heeft me veel sokken gescheeld. In de avond kwam ik aan bij de hut, totaal gesloopt door de slechte rugzak. Ik kon niet opstaan of iets oppakken voor de komende uren. Thabo god voelde ik de volgende dag er niets van. De ligging van de hut, new Pelion hut, was adembenemend. Het lag net buiten de bossen en je keek uit over de bergen en in de verte zag je de kangaroes scharrelen naar voedsel.

Dag 4 brak aan met geweldig weer. Ik besloot om weer een rivier in te springen. Toen ik eruit kwam besloot ik maar dat dit de laatste keer was sinds ik weer bloedzuigers aantrok.. Veel.. De wandeling was niet erg lang maar ik besloot om het wel wat langer te maken. Ik vertrok wat vroeger dan de meisjes en na 2 uur kwam ik bij mount ossa aan. Mount ossa is de hoogste in tasmanie, 1613m hoog. De klim zou ongeveer 2 uur heen duren. Ik begon op een hoogte van 1100 en moest binnen 2 kilometer 500 meter hoger zijn. Mount ossa staat erom bekend dat t een zware en moeilijke klim was, al helemaal zonder uitrusting. Geweldig. Ik klom met een halve liter water, 1 blik tonijn, mobieltje en camera. T kostte me 2.5 uur om omhoog te komen sinds ik in me eentje was en soms last kreeg van hoogtevrees. Wat je allemaal wel niet moet doen voor een mooi uitzicht.. Eenmaal boven aangekomen gaan zitten en ik bleek ontvangst te hebben. Het kwam niet in me op dat t 4 uur 's ochtends was in nederland, gelukkig kon ik Matthijs voor een paar minuten spreken hehe. Daarna naar beneden geklommen, wat nog enger was omdat ik nog meer last kreeg van hoogtevrees en geen gebrui kon maken van touwen. Eenmaal beneden hadden de meisjes me ingehaald en samen naar kiora hut gelopen. De hut was niet geweldig en had alleen een koolbrander wat betekende dat het de hele nacht gaande moest gehouden worden. 

Dag 5! Ik begon te merken dat ik de meeste energie die ik de weken daarop had verbrand. Ik werd sneller moe en moest meer drinken om op een vast tempo te kunnen lopen. Één van de meisjes was er slecht aan toe en ik nam haar rugzak die dag. De wandeling was maar 3 uur maar er waren 3 watervallen op de route die we alldrie hebben gezien. Ik had nog nooit echte watervallen gezien en deze waren behoorlijk indrukwekkend. Bij de laatste kon je zwemmen en dat toen ook maar gedaan. We kwamen rond een uur of 5 aan bij windy ridge hut. De hut was enorm, er konden makkelijk 100 man slapen. Wij sliepen er met 5 mensen, het is nog steeds raar om in zo'n grote hut te verblijven.

De laatste dag! Geen bergen meer, alleen maar bergafwaarts door bossen. Het was 22 graden en windstil, we konden geen beter weer wensen! Rond een uur of 4 kwamen we aan bij de laatste hut. De hut werd opnieuw geschilderd en het was er ontzettend smerig. We hadden het geluk dat er nog een boot vertrok om half 5. We zijn daarmee het meer overgestoken en een bungelow met zijn allen gehuurd. Toen we aankwamen bi het park heb ik een heel brood gekocht, een pot nutella en marmelade en dat binnen een uur naar binnen gewerkt. Nog nooit zo blij geweest met brood! Haha. De volgende dag vertrok de bus naar hobart, de reis zou zo'n 3-4 uur duren en de meeste tijd geslapen. 'S avonds zijn we uit eten gegaan in een indisch restaurant, wat echt geweldig eten was. Indiërs hebben een geweldige keuken!

 De volgende dag vertrok mijn vliegtuig naar melbourne. Toen ik aankwam bij het vliegveld stond er een koreaanse gast voor me met 6 kilo teveel aan bagage. Ik had 4 kilo aan hangbagage en ik mocht 10 meenemen, dus 6 kilo van hem overgenomen. Daarna nog anderhalf uur gepraat met die kerel over van alles en nog wat. Hij bleek een architect te zijn die werk had in melbourne en op bezoek was bij een neef van hem die als fruitplukker werkte op een boerderij. In het vliegtuig zelf aan de praat geraakt met een stel dat in Melbourne zelf woonde. De boden me een rit aan naar mijn hostel wat ik maar al te graag aannam. Rond een uur of 10 in het hostel aangekomen en gelijk gaan slapen.

Vanaf hier kan me moeilijk herinneren wat ik elke dag heb gedaan sinds ik al in melbourne was geweest en eigenlijk weinig spannends deed die dagen. Één dag ben ik met een gast naar wedstrijd australisch football geweest, richmond vs. St. Kilda. De wedstrijd was geweldig, er is zo'n geweldige sfeer, de supporters fan beiden clubs zitten door elkaar en er waren 41.000 mensen en niet één gevecht. Nederland kan hier nog wat van leren.. Een paar dagen later ben ik naar t comedy festival geweest, sanderson Jones. De baard van hem alleen al is indrukwekkend, we noemden het een jesus-beard. Daarna uitgegaan in club E fifty five. Was een club ondergronds waar veel alto's kwamen.

Toen ik in Melbourne aankwam bleef ik eerst in nomads backpackers maar ik vond t hostel niets, er hing geen goede sfeer. Dus ik besloot om van hostel te switchen en naar een deel van melbourne te gaan waar ik nog niet was geweest, St. Kilda. Ik ging naar habitat hq, waar ik nu al 10 dagen verblijf. Ik heb hier geweldige mensen ontmoet en een meisje ontmoet waar ik nu mee date. Ze heet rosie, Engels en 19 jaar. Ook heb ik werk gevonden wat belachelijk makkelijk was.. Ik had mijn cv op internet gezet en de restaurants belden mij. Natuurlijk schaamteloos gebruik gemaakt van de michelin referentie die mijn vorige restaurant had.

En dat was het, ik werk nu ongeveer elke dag en probeer geld te sparen zodat ik verder kan, wat nogal moeilijk is sinds het vele feesten, whoops..

Anyway! Nu weten jullie trouwe lezers waarom ik zo weinig tijd had, vanwege werk, rosie en klein beetje feesten. Ik zal proberen mijn blog nu weer fatsoenlijk bij te houden.

En nog 1 ding! Ik heb het boek The hunger games gelezen en ben verslaafd. Als je de serie gone geweldig vind, dan is dit een aanrader!

Alright people, was fun and cya again!