Tasmania at last!

Howdy people!

Goh, meer dan een week alweer, tijd gaat belachelijk snel wanneer je het naar je zin hebt. Ik heb sinds kort weer gratis wifi ilv 4 dollar per uur, een ware luxe. Daarom typ ik dus mijn reisverslag vanuit mijn luie stoel ipv achter een pc te hoeven zitten.

Ik kan op t moment niet bij mijn vorige reisverslagen maar ik denk dat ik bij woensdag 2 maart was gebleven:

De eerste dag in melbourne dat de zon daadwerkelijk scheen! Het plan was om naar st. Kilda te gaan, een beroemd badplaatsje, maar helaas, hoe impulsief ik ook ben, kwam ik een chinees museum tegen en heb daar een goede 2 uur gespendeerd. Toen ik naar buiten stapte kwam ik thomas tegen (weet niet of ik hem eerder heb genoemd, ik zat een lange tijd naast hem in de bus naar melbourne). Praatje gemaakt en met hem een route door centrum van australie gelopen, daarna afgesproken om de volgende dag naar botanic gardens te gaan. S avonds voor t allereerst uitgeweest, heel anders dan in nederland, veel relaxter, alleen je moet wel pleite zijn uit het centrum voor 1 uur s nachts, want daarna breken er vechtpartijen uit, een paar mensen uit mijn hostel hadden het mogen meemaken..

De volgende dag (do 3 maart) eerst een simkaart geregeld zodat ik ook bereikbaar ben in australie, en om 2 uur s middags met thomas bij de floral clock afgesproken om naar botanic gardens te gaan. Het was echt de moeite waard, enorm mooi aangelegd. Daarna, ook al mocht t niet maar we waren de enige in het park, heeft thomas me de basis van american football geleerd, hoe je moet gooien en passen. Als ik terugkom ga ik maar eens kijken of er zo'n team in de buurt is. Hierna was het een uur of 4 en liepen we terug, we kwamen langs de war resembalance, een enorm monument met pilaren, grote lanen en officiele wachten. Natuurlijk hadden wij weer het geluk om als enige de wissel van de wacht mogen aanschouwen.

Vrijdag was een rustdagje, had ik ook wel nodig want aangereden door een auto, het was bij collins en russels junction. De lichten waren op oranje en voetgangers mochten nog gewoon lopen. Een auto probeerde nog net het oranje licht mee te pakken maar vergat dat ik er ook nog liep. Was helemaal duizelig en moest ff zitten. Ik heb maar een deel van zijn kentekenplaat want een voetganger had het genoteerd. Bestuurder was zo vriendelijk geweest om verderop te parkeren, naar ons toe te lopen, verhaal ophangen dat hij geen papieren bij had en een fout kenteken opgeven. lul. Ik was er niet echt bij en heb niet kunnen kijken, dus politie maar gebeld en alle mogelijke info opgeven. Gelukkig helemaal niets aan over gehouden.

Zaterdag naar brunswick street geweest. Zou één van de drukste winkelstraten van melbourne moeten zijn, op t moment dat ik daar was helaas niet, t voelde als een oude western, alleen door een verlaten straat lopen, muziekje op de achtergrond en een paar hooibalen die voorbij kwamen rollen. En vergeet de krekels niet.. Hierna naar melbourne museum geweest. ik ben nog nooit in zo'n groot museum geweest. Om van de ene naar de andere kant te komen was je wel 10 min aant lopen, ik heb dan ook zo'n 7 uur gespendeerd verspreid over 2 keer. Toen kreeg ik een sms van een ene josh, hij had mijn nummer via gumtree gevonden. Hij kon niet samen met me reizen maar misschien wilde ik wat socializen met hem. Ik vind t altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten dus een uur later zat ik met josh aan een biertje over de rivier uit te kijken. Josh is een 22 jarige australische die uit byron bay komt, muziekleraar is en wat van de wereld wilde zien. En waar kan dat beter dan je eigen land? En sinds je toch een toerist bent, dan kan je net zo goed andere, europese, toeristen ontmoeten. Hij vertrok een paar dagen eerder naar tasmanie als ik en ik zou hem de laatste 2 dagen ontmoeten in hobart.

Zondag mijn lijstje met dingen die ik wilde doen in hobart verder afgewerkt, queen victoria market stond bovenaan. Samen met de schot Chris de markt verkend, staan kwijlen bij de hoeveelheid overheerlijk vlees en inspiratie opgedaan voor de avondmaaltijden van de komende dagen. We zijn hier zo'n 4 uur mee bezig geweest, en aangezien het een warme dag was waren we kapot van het slenteren. S avonds was er een bbq georganiseerd door de staff van het hostel, het kwam erop neer dat je onbeperkt broodjes worst kon eten. Maar ja, niet klagen want het is een gratis maaltijd! Later op de avond een vriendin van Chris ontmoet, victoria, een 24 jarige canadees. Was een gezellige avond!

De volgende ochtend werd ik wakker van gezang in mijn kamer, blijkbaar was er een zweed jarig en de gehele zweedse community had in mijn kamer verzameld zonder dat ik t doorhad, stonden wel 20 man, juist.. T was veels te vroeg maar gewoon meegedaan en cake gegeten om 7 uur. Aangezien ik toch zo vroeg wakker was besloot ik het melbourne museum te vereren met een tweede bezoek, om de andere helft te zien. Rond een uur of 2 was het 34 graden en maar naar st. Kilda, t strand geweest.

Zondag had ik aan Chris en victoria beloofd om te koken dus weer naar victoria market geweest om gamba's te halen en de andere ingredienten. T was weer zo'n enorm warme dag en na 2 uur helemaal kapot, terug naar t hostel om maar wat te lezen over tasmanie. S avonds, rond een uur of 6, gekookt. Chris zei dat ie in de laatste 2 maanden nog niets zo degelijks en lekkers had gegeten. Mission accomplished, en mijn dankbetuiging gaat uit naar bjorn, die mij dit heeft geleerd.

Woensdag was weer een grote dag, ik ga naar tasmanie voor 3 weken, woohoo! Mijn eerste grote paniekaanval gehad want mijn paspoort was uit mijn mapje verdwenen en ik kon me de laatste avond niet zo goed meef herinneren (whoops..). De hele dormroom wakkergemaakt met mijn gerommel, ze waren not amused. Uiteindelijk mijn paspoort teruggevonden in de tas van de zweed die onder mij sliep, te weinig tijd over om me af te vragen hoe de fuck die daar terecht is gekomen. Naar bus gerend en netjes op tijd bij de check in gekomen. Eenmaal in het vliegtuig zat ik naast 2 meisjes die ook naar tasmanie gingen, onmiddelijk vrienden mee geworden. Ze wilden ook een auto huren, ze hadden allebei een rijbewijs en ze konden in schakel en automaat rijden. Ik kon mijn geluk niet op haha. Fliss komt uit engeland en heeft al wat jaren backpackervaring erop zitten. mo is iteliaans en gaat de eerste keer backpacken in australie. Mijn naam is dave/frank/choel, ik leg later wel uit waarom haha. Rond een uur of 2 in het hostel aangekomen, ik dacht eerst dat ik fout zat want er zaten 5 60 ers op de bank tv te kijken, ik dacht dat ik een bejaardencentrum was binnengestapt. Maar blijkbaar is het hoogseizoen net afgelopen en komen er nu oudere mensen naar hobart om laborday te vieren met hun familie. Door het einde van het hoogseizoen heb ik een mooi prijsje kunnen regelen voor mijn kamer hehe.

Donderdag naar mona museum geweest. Ik ben altijd een enorme voorstander van slim gebruik van technologie om een nieuwe dimensie te geven aan iets. Het museum was gratis, wanneer we binnenkwamen kregen we een ipod touch mee met alle info over de schilderijen en kunst die aanwezig was. Het museum is gebouwd op zandsteen. Een biljonair heeft het eiland zelf laten aanleggen, een hypeemodern museum erop gebouwd, heel veel indrukwekkende kunst gekocht en vervolgens het toegankelijk gemaakt voor het grote publiek zonder iets ervoor te vragen. Indrukwekkend als je het mij vraagt. Het rondlopen met de ipod was totaal nieuw want je ging voor een schilderij staan, je vraagt je locatie op en het schilderij komt in beeld met uitleg, trivia, gedachten van andere bezoekers en intefviews met de kunstenaar. Ik wou dat elk museum zo was.. S avonds josh de australier ontmoet in het hostel. Hij heeft me jaloers gemaakt met de foto's van cradle mountain, ik kan niet wachten om in de auto te springen en ernaartoe te rijden!

1,5 uur en 4 biertjes verder heb ik het reisverslag van de laatste dagen af, wat een enorme lap tekst zeg. Sorry voor de mensen die erdoorheen scrollden en ontmoedigd raakten van de enorme hoeveelheid informatie. Ik ben niet zo fotogeniek dus ik moet mijn reis op een andere manier vastleggen.

Ik typ altijd wat random stuff op t einde zoals altijd, alles wat ik niet kwijt kan in het reisverslag zelf. Ik praatte bijvoorbeeld over frank/dave/roel. Ik merk dat de meerderheid van de mensen moeite heeft met mijn naam en dat ze het zo zeggen dat ik het niet eens herken wanneer ze me proberen te roepen. Daarom had ik 2 weken geleden besloten om voor sommige mensen een andere naam te nemen, een universele die iedereen kan uitspreken, in melbourne was het frank. De ene helft van mijn hostel kende me als frank, de andere als roel. Ik snap nog steeds niet wat er zo moeilijk aan is om het te zeggen, waarschijnlijk komt het ook door mijn eigen brabantse dialect. In tasmanie heb ik de naam dave gekregen, de meisjes hebben die maar bedacht omdat dave grappig klinkt haha.

Ik ben nu 3 weken in australie en aan sommige dingen ben ik gewent en andere nog steeds niet. Ik slaap bijvoorbeeld niet meer tot een uur of 11-12 maar eerder tot een uur of 7-8. Hierdoor kan je veel meer op een dag.

Waar ik meer moeite mee heb is het voedsel en drinken hier. Ten eerste is het stervens duur hier, je moet echt opletten wat je koopt, alle prijzen zijn 1,5-2 de nederlandse prijs. En ik drink geen koffie meer omdat het water hier een stuk anders is, er zit een hoop chloor in en ik krijg er om een of andere reden buikpijn van, gelukkig ben ik al wel afgekicked van de cafeine!

Tot zo ver mijn blog, ik heb de komende 2 weken geen internet omdat ik in de bush bush ga en weinig hostels ga tegenkomen, ik houd wel dagelijks op mijn ipod bij wat ik elke dag doe, helpt enorm, dan vergeet ik dingen tenminste niet hehe.

Ciao!

Roel