Spanje en andorra!

En het vervolg. Volgens mij was ik gebleven bij .. Geen idee meer eigenlijk. Ik schrijf wel vanaf het punt waarvan ik denk dat ik was gestopt. Ik stond op het punt om te vertrekken naar frankrijk aangezien het niet helemaal wilde lukken in italie. Vanaf camping roma was het 10 min lopen naar de afslag naar frankrijk. Na ongeveer 20 minuten te hebben gestaan kwam ik erachter dat ik buj de verkeerde afalag stond en dus nog 10 min moest lopen. Vervolgens bij de juiste afslag nog eens 20 min gestaan voordat er een familie stopte die naar nice reed om daar familie te bezoeken. Ze kwamen zelf uit australie, melbourne en ze wisten precies in welk huis ik had gewoont en waar ik had gewerkt, over toeval gesproken. Voor de afslag nice afgezet bij een tankstation waar ik 3 uur heb gewacht voordat er een paar engelsen kwamen opdagen die me verder wilden brengen. Komisch gesprek mee gevoerd over hoe de fransen weigeren om engels te spreken en waarom griekenland zo in de schulden zit. De man werkte bij buitenlandse zaken voor engelse overheid en wist er belachelijk veel vanaf. Ze hebben me na 2 uur afgezet in de middle of nowhere maar wel genoeg eten en drinken gegeven voor de komende 2 dagen. Binnen het tankstation even snel op internet en toen ik buitenlwam trok er recht voor me neus een auto op die godzijdank langs grenobles ging. Het waren 2 gasten die alle steden afgingen, s avonds feesten, s ochtends kater uitslapen en s middags naar volgende stad. Best toffe vakantie hoorde ik zo. Ze waren zo aardig om me voor een supermarkt te droppen zodat ik avondeten kon scoren. S avonds heerlijk voor mn tentje gezeten met een biertje en wat stokbrood, kon niet gelukkiger zijn op dat moment. De volgende dag moest ik weer verder dus gelift tot agdes. Agdes is een klein kustplaatsje vlak voor montpellier. Wist ik veel dat dit plaatsje zo belachelijk populair bij de belgen is, voor mij was het gewoon de meest praktische plaats om een camping met wifi te vinden. Bij de péage (tolplaats om steden in te komen) had im één van de meest makkelijke lifts tot nu toe. Ik liep op een bestelbus af, tikte op het raam en vroeg: Agde? "oui". Le canping romanis? "oui". Stapte in en een 30 minuten durende stilte volgende. Hij zette me vervolgens recht voor de camping af en zei "bon voyage". Wat een held was die man. Hij had expres de toeristische route gereden en ook nog andere weggetjes ingeslagen zodat ik alle mooie plekjes van Agde kon zien, hij reed zelfs langs de zee terwijl de camping de andere kant op was. Dit wist ik later pas toen ik de kaart bekeek. Bij de camping een absurd bedrag betaald voor mijn tentje. Ze probeerden me ook nog stroom en een fiets aan te smeren, wat een afzetters. Mijn staanplaats bleek ik te delen met de parkeerplaats van de camping. Ik ben teruggegaan naar de balie en een deel van me geld teruggeeist omdat dit te belachelijk was voor woorden. De receptioniste schoof het gelijk af en riep maar de manager. Deze bleek geen engels te spreken wat me stug leek, hoe kan je een camping managen voor belgen zonder engels? Net zo langdoorgedramd tot ik 10 euro terugkreeg. Ik raad het niet aan om naar camping romanis in Agde te gaan, vieze afzetters. Dat terzijde, mijn buren waren wel gezellig en s avonds met hun gegeten en wijntje gedronken. Mijn tentje pantalon kreeg veel bekijks en ook veel opmerkingen. Ik stond namelijk op een "kijkcamping". Zo'n camping waar iedereen bij elkaar naar binnengluurt en elkaar in de gaten houd, niet helemaal my cup of tea maar ja, had geen andere keus.

De volgende dag s ochtends afspraak gemaakt voor medische keuring (vandaar de camping met wifi) en rond een uur of 12 begonnen met liften. Rond 1 opgepikt door een stel franstalige belgen in een RAM4000, zo'n auto die lijkt op een kleine tank. Ik was halverwege de reis in slaap gevallen en ze maakten me wakker vlak bij de spaanse grens bij Le Boulou. Ze dropten me op een ongelofelijk slechte plek af. In ieder geval, dat dacht ik eerst. Er was geen ruimte om te stoppen voor auto's, waar dan ook. Na 10 min kwam er een vrachtwagen langs en ik maakte oogcontact met de trucker. Hij reed toeterend langs en bleef toeteren, alsof ie wilde zeggen: volg mij! Ik dus als een malle rennen en ongeveer 300 meter verderop stond ie in de berm geparkeerd. Hij reed helemaal naar barcelona en hij zette me af bij afslag Lleida af. De spanjaarden leken me niet echt behulpzaam maar ik ben nu van dat vooroordeel af. Na de belgen zijn de spanjaarden het meest behulpzaam geweest. Toen ik een nieuwe rit naar Lleida had geregeld kwam ik erachter dat ik mijn tent was verloren. Na dit aan mijn liftgevers te hebben uitgebeeld (ze spraken geen woord engels) begonnen ze druk te bellen om te kijken of er tenten overwaren. Dit bleek niet het geval dus ze hadden iemand uit het naburige dorp laten komen om mij naar een campingshop te rijden. Daar een nieuwe tent gescoord vlak voor sluitingstijd alleen nu stond ik dus buiten en alles was dicht en het begon avond te worden. Toen kwam er een auto langs met 3 meisjes die me net geholpen hadden met de tent en vroegen of im meewilde om iets te gaan eten. We hebben ergens italiaans gegeten en na een beetje overleg kon ik bij 1 van de meisjes, degene die ook het best engels kon, komen couchsurfen. Ze woonde net buiten de stad en ik kon de hele bovenverdieping gebruiken, inclusief jacuzzi. Misschien heb ik het zo slecht nog niet als lifter zijnde.